Avondje uit

Vandaag was een beetje een baaldag: ik kreeg het maar niet warm (als er één weertype is waarbij het hier moeilijk op te warmen is – om diverse redenen, dan is het bij veel wind), en ik geraakte niet vooruit. Telkens ik aan iets wou beginnen, was er iemand die mij voor iets nodig had, of net daar moest zijn waar ik iets gepland had (bv. een zoon die wil douchen net als ik naar de badkamer ging om een was op te plooien), allemaal zo van die kleine stomme dingen maar waardoor ik mijn draai niet vond. Het kan natuurlijk ook een gevolg zijn van een beetje veel te weinig slaap op vrijdagnacht.

Want vrijdagavond, toen trokken wij naar Stabroek voor comedy, voor Lies Lefever en Steven Gabriëls. Naar Stabroek? Precies of er is geen comedy in Gent. Maar er was een uitnodiging van de nimf en haar <a href="http://www.bloggen.be/chocolatemoose/"moose en die wilden we onder geen beding afslaan. En zo kwam het dat we vrijdagavond iets voor achten in een donker Stabroek gestresseerd (want het begon om acht uur) rondreden op zoek naar kasteel Ravenhof, dit met de deskundige uitleg van de nimf toch gevonden hebben (wegwijzers, daarvan hadden ze blijkbaar nog niet gehoord – jawel, we zagen er een, vlakbij het kasteel, bedoeld voor de locals, peinsden we), dat we met het gezelschap (jazeker want Elke en Margo waren er ook) nog geruime tijd konden kletsen, dat we pas rond twintig voor negen naar de zaal konden, enfin, zaal, gewoon een podium en een aantal stoelen in de hal van het kasteel (inclusief twee kolossale slagtanden die onderaan de trap een boog vormden), dat de voorstelling van Lies Lefever jammer genoeg een beetje kort was, dat er weer een lange pauze was (de bar moest wellicht opbrengen), dat de voorstelling pas gedaan was rond kwart voor twaalf, dat ik genoten heb van beide optredens, dat we toch enkele puntjes van kritiek hebben (wij zijn moeilijke mensen, wij, we weten het, maar het stuk van Gabriëls bv. mocht wat korter en iets minder anale toestanden zouden we ook niet erg vinden – anderzijds is het iemand die zijn publiek kan meevoeren in een verhaal en er zaten heel mooie stukken in), maar dat we zeker en vast toekomend werk van beide artiesten willen zien.

Vervolgens trokken we in colonne naar het stulpje van de zapmoose waar we ons tegoed deden aan drank en versnaperingen, maar vooral aan geklets en elkaars gezelschap. Tot het helaas weer veel te laat (of vroeg) werd en we node afscheid namen en we pas op een behoorlijk onchristelijk uur in ons bedde lagen. Twee weken geleden was het vijf uur, zaterdagochtend was het zowaar zes uur. De merels floten zelfs al. En dat voor ouwe mensen als wij.
Maar wij hebben inmiddels het voordeel dat ons kinders hun plan kunnen trekken alleen. En het is leuk om daarvan te genieten.