Iets over loodjes en laatste

Zoals al op menig blog van ouders met tieners kon gelezen worden, is het momenteel volop examentijd. Niet dat ik die blogs nodig heb om dat te weten, ook hier ten huize drijft al geruime tijd het dagelijks leven op het ritme van studeren (bij de een al meer dan de andere), (beetje) ontspannen (bij de een al meer dan de andere), eten, slapen (bij de een al meer dan de andere) en examens afleggen (de ene keer al beter dan de andere).
En ik weet het, de maand is nog maar halverwege, maar het wordt toch stilaan tijd dat het gedaan is (voor de een al meer dan voor de andere). Want examenperiodes duren hier tegenwoordig redelijk lang. Rond eindejaar begonnen de examens/toetsen op 4 december en bleven we in de sfeer tot 31 januari. Dat was lang. Nu valt het eigenlijk beter mee: we zijn in de running sinds 21 mei. En een deftige blok zit er tegenwoordig ook niet meer in. Welgeteld vier dagen. Sindsdien heeft dochter M. al acht examens achter de rug. En het wordt tijd dat het gedaan is, want ze begint wel moe te worden (en shhtt, het begint haar begrijpelijkerwijs ook wat tegen te steken). Het is dus aftellen naar volgende week maandag. Maar in die tussentijd wachten nog vier examens. Dus ik vermoed dat de loodjes wel eens zeer zwaar zouden kunnen worden.
Zoon S.W. (3de middelbaar, richting audio-visuele vorming) is vorige week maandag gestart, en heeft nu vrijdag zijn laatste examen (vijf gedaan, nog vijf te gaan). Zoon J. (3de middelbaar, humane wetenschappen) is reeds begonnen op 5 juni en mag al komende woensdag oef zeggen (zeven gedaan, nog drie te gaan). En dochter E. begint morgen met de toetsen, tot en met vrijdag. De allerlaatste toetsenweek op de lagere school. Vanaf september begint het ook voor haar serieus te worden.
En ben ik vanmorgen geen voorbeeldige moeder geweest? Ik heb twaalf appelsienen uitgeperst om heel de meute hier van lekkere vitamientjes te voorzien (shht, ja, ik weet dat ik dat meer zou moeten doen). Wat ze gehad hebben, kan hen niet meer worden afgenomen.

And now for something completely different.
Het heeft dus niets met het voorgaande te maken, maar ik moet het toch even kwijt. Ik had vanmiddag een dvd in mijn handen van de film The little princess die mijn moeder ons even uitgeleend heeft. Het is een film uit 1939, met Shirley Temple in de hoofdrol. En wat lees ik dan op de achterkant van het dvd-doosje:
“Shirley Temple was tijdens de opnamen van deze film net elf jaar oud en had al een hele rij titels achter haar naam. Gemiddeld maakte Shirley als kindsterretje twee speelfilms per jaar. The Little Princess, waarvoor zelfs koningin Victoria een glimlach over had, is volgens kenners één van de grootste.”
Huh? Hoe kan dat nu? Koningin Victoria overleed in 1901! Zij kan dus onmogelijk deze film gezien hebben, laat staan een film met Shirley Temple (°1928), laat staan een film tout court. Misschien heeft ze wel een traan weggepinkt bij het boek van Frances Hodgson Burnett? Maar, het boek verscheen pas in 1905. Het was wel een herziene uitgave van haar verhaal dat in 1888 als serie verscheen in St. Nicholas Magazine. Zou het dan met deze versie zijn dat koningin Victoria een traantje wegpinkte? Of was het een andere koningin die een zakdoek nodig had?
Ik kan daar slecht tegen, tegen dergelijke slordigheden.