Nu begint het pas …

Een kleine twee weken geleden waren we uitgenodigd voor een diplomaceremonie. Geen haar op ons hoofd dat eraan dacht om niet te gaan: zoon J. had immers zijn bachelor behaald in de audioproductie (vraag me wel niet wat dat nu precies inhoudt). Vorig jaar was hij afgestudeerd aan het SAE Brussel als audio-engineer, waarna hij er nog een bachelorjaar bijgedaan heeft. En geslaagd is. Met grote onderscheiding zowaar, zo bleek achteraf.
Wij dus die donderdagavond met de trein naar Brussel, naar een of ander duister, hip (die indruk gaf het toch) cafeetje vlak bij de Grote Markt.

Na het bekijken van een aantal filmbeelden en het luisteren naar de obligate toespraken – in het Nederlands, in het Frans, in vlot Engels, in minder vlot Engels met duidelijk Franse inslag, maar gelukkig allemaal kort – werden de namen van de afgestudeerden afgeroepen, waarna ze allemaal een rolletje papier in ontvangst namen. Het was ons al opgevallen dat er bij het overhandigen nooit naar een naam gezocht werd, wat de indruk gaf dat iedereen gewoon hetzelfde kreeg. Nu wisten we wel dat hij het eigenlijke diploma nog niet kon ontvangen, want dat moet nog een hele administratieve weg afleggen via de Middlesex University London (waarvan SAE afhangt) en wordt pas tegen de zomer uitgereikt (benieuwd of we een trip naar Londen moeten voorzien). Zoonlief was dus zeer nieuwsgierig wat hij dan wel in handen gekregen had en tot ieders verbazing ontrolde zich dit:

Gevoel voor humor hebben ze daar wel. En de magische krachten van de Force want je moet het toch maar doen: afstuderen als bachelor en naar huis gaan met een masterdiploma.

En zo begint voor een lichting afgestudeerden een compleet nieuw hoofdstuk: zich een weg banen in het leven en onder meer een job vinden waarin ze zich kunnen uitleven.

(sorry voor de kwaliteit van de foto’s, genomen met de foon in bijzonder slechte lichtomstandigheden)

En voor de eventueel geïnteresseerden, hierna nog het thesisonderwerp:

Advertenties